Quantcast
Channel: Dating blog van Match4me.nl
Viewing all articles
Browse latest Browse all 9

De godin die nooit zal komen (slot)

0
0
O, ja, heel soms beleef ik het. Die godin. In een ontmoeting met een vrouw. Dat onze zielen elkaar raken. Maar dat we elkaar toch net niet kunnen bereiken. Door de lagen eromheen, hoe we het leven ieder voor zich invullen. Soms echt onoverbrugbaar. Frustrerend. Dat wel. Maar zoiets laat me niet achter met een leeg gat. Nee, wel grote verwondering, grote vragen, niet te beantwoorden vragen waarom het allemaal zo moet. Waarom het leven zo in elkaar zit. Waarom alles niet gewoon vanzelf gaat. Waarom mensen elkaar niet gewoon in de armen vallen. Allemaal verlangend naar hetzelfde. Allemaal geraakte, verwonderde en op elkaar aangewezen mensen, die zo graag hun leven willen delen met een ander. Maar juist in dat delen zit zoveel verhulling, verdraaiing en verkronkeling. We zijn ook vaak zo bang voor elkaar. Waarom? Ben ik wel goed genoeg? Ben ik wel aantrekkelijk? Schiet ik weer tekort? Dat maakt mensen eenzaam. Zichzelf onvoldoende. Dan heb je ergens een gat in je ziel. Wordt je afhankelijk van de goedkeuring door een ander. Is elke intieme toenadering een mijnenveld. Dat geeft een immense lading aan relaties, aan contacten.Geen wonder dat twee mensen die dit allebei hebben, soms bij elkaar gaan schuilen, bij elkaar wegkruipen. Om in ieder geval niet meer alleen te hoeven zijn.Soms worden mensen ook heel snel weer verliefd en stappen ze in een droomwereld. Dat is dan meer vanuit behoefte aan die gevoelsmatige toestand, dan dat het echt om die ander gaat. Om vervolgens als in een hologram wederzijds in elkaars armen te liggen. Om dat onbereikbare enlsquo;samenenrsquo; te simuleren. Om een depressie te verhullen, misschien is dat te sterk, maar vaak toch wel uit angst voor stilvallen, echt met jezelf geconfronteerd worden en daarom zo snel mogelijk weer in enlsquo;veiligeenrsquo; armen te duiken. In je puberteit is het anders, dat verliefd worden. Dat heerlijk grenzeloos scheppen naar je beeld en je verlangen, die volstrekte idealisering, waarin je dan ook helemaal op kon gaan. Grappig. Is ook al die verwijzing naar die godin die nooit komen gaat. Die godin, uiteindelijk als referentiepunt voor de realiteit. Waarmee je aan de ene kant contacten opent, om vervolgens terecht te komen in de realiteit van de praktisch feitelijke ander. Die je dan later ontdekt. Waaruit dan liefde kan ontstaan. Echt samen. Echt van elkaar houden.Ja, dat is mij overkomen. Dat echt houden van. Ik heb echt van een paar vrouwen gehouden. Maar ook dat is nog geen garantie. We raakten elkaar diep, een soort kinderlijk omarming. Maar we stonden te verschillend in het leven om elkaar te bereiken. We waren als kind ook zo anders dat leven ingegleden. Zo anders hadden we ons het leven eigen gemaakt. Er zitten dan zoveel lagen tussen. Zo vaak ook een beschermingsgordel van ideeeneuml;n, visies, levenswijzen, mentaliteit. Waar je dan doorheen moet kunnen breken op weg naar elkaars puurheid, naaktheid. Nee, dat is niet gelukt. Ik heb er hard voor gevochten. In beide keren. Ik kon ook niet anders. Want zoiets geef je niet op, en dan ga je door tot er iets breekt. Ik voelde me daarna niet alleen. Wel zwaar aangeslagen. Een open wond. Maar vooral heel veel warmte en ontroering voor mezelf. Ook zoveel verwondering. Zoveel vragen. Dat mijn leven zo is. Dat mijn leven zo gaat. Soms huilend, intens huilend. Maar zonder een leeg gat, niet op zoek naar het volgende. Ik sta alleen maar open. Open voor ontmoetingen. En voel het verlangen. Zonder dat het vervulling behoeft. Naar die godin die nooit zal komen. Is als het zoeken naar de graal, als het pakken van de regenboog, onbereikbaar, maar in het reiken zelf je levenskracht. In het reiken zelf mijn liefde. Een diepe referentie naar mijn eigen ziel, waarvoor zelfs mijn eigen armen tekort zijn om mezelf daarin te omarmen. Ik ben mezelf een raadsel, alles is een raadsel, wat zelf ook weer geen oplossing behoeft. Maar waarin het leven hardop spreekt, mij in verwondering doet zijn en in verwondering doet blijven. Ik het niet begrijp en nooit zal begrijpen. Maar ergens wel versta, levend het leven zelf, zonder ooit te ontsluieren. En er wie weet dan toch ooit een mens zal zijn, met wie ik dit woordeloos kan delen.

Viewing all articles
Browse latest Browse all 9

Latest Images

Bulova Accutron

Bulova Accutron

Bulova Accutron

Bulova Accutron

Bulova Accutron

Bulova Accutron

Bulova Accutron

Bulova Accutron

Bulova Accutron

Bulova Accutron

Reglex 10 servicebeurt

Reglex 10 servicebeurt

Reglex 10 servicebeurt

Reglex 10 servicebeurt

Reglex 10 servicebeurt

Reglex 10 servicebeurt

Reglex 10 servicebeurt

Reglex 10 servicebeurt